ارائۀ مدلی ساختاری برای تبیین همدلی در دانشگاهها (بررسی تأثیر معنویت، سرمایۀ اجتماعی و حکمرانی خوب)

همدلی یعنی داشتن احساس مشترک با دیگران، که این امر محصول توسعۀ اعتماد در جامعه است. موضوعی که در مبانی دینی تأکید زیادی بر آنها صورت پذیرفته است. این پژوهش با هدف ارائۀ مدلی کمّی برای تبیین عوامل مؤثر بر همدلی انجام شد. روش: برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس-19 و لیزرل-880 استفاده شده است. جامعۀ مورد مطالعه، دانشجویان پنج دانشگاه قم بودند که به شیوۀ تصادفی ساده و در دسترس، 400  نفر در این پژوهش مشارکت کردند. پرسشنامه ای با طیف پنجگانۀ لیکرت که از منابع معتبر برای طراحی آن استفاده و روایی آن با نظر اساتید به تأیید رسیده بود، توزیع و به روش خودگزارشی تکمیل شد. پایایی ابزار با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای بخشهای مختلف محاسبه شدکه نشان دهندۀ مطلوبیت مناسب ابزار بود. مدل پژوهش با روش مدل معادلات ساختاری آزمون شد. یافته ها: نتایج ضمن برازش خوب برای مدل، نشان داد که به جز یک فرضیه، بقیه فرضیه های پژوهش مورد تأیید واقع شدند و معنویت به همراه سرمایۀ اجتماعی در توسعۀ همدلی ملت و دولت ایفای نقش می کنند. در همین راستا پیشنهادهای کاربردی برای دولت و ملت در راستای توسعۀ همدلی ارائه شد.